S’Ässe erhautet. Das gseht me üs a, mir si guet erhaute. Vorem singe isch es mitem Ässe aber so e Sach. Schliesslech singt me mitem ganze Körper u s’Ässe het verschideni Yflüss uf’s Singe.

Am Gschidschte isst me churz vorem Uftritt nume e Öpfu. Di enthauteni Süüri isch guet für d’Stimme, d’Schlymhüt tröchne weniger us. Teu nä bi üs öppe no Späck. We’s hiuft isch guet. We dr Späck chli gäy gsauze isch, isch’s eim mänggisch um’s Mu ume nüm wou u Fleischfasere zwüsche de Zäng si ou nid gäbig zum Singe. Viu meh sött me unmittubar vorhär nid ässe. Süsch het me uf s’Mou bim Schnufe oder Stütze Müeih. We me’s richtig macht, schnufet me nämlech nid nume im Bruschtchorb, sondern witer abe u näbe hingere. S’Zwärchfäu, wo aus wo d’Verdouig betrifft im ungere Berich hautet, mues me chönne spanne. We me z’viu gässe het, geit das nid gäbig, oder git de uf s’Mou no e Überdruck. No minger gängig.

Vorhär lenger nüt ässe isch de ou nid guet. Es si de ou scho gschtangni Manne uf dr Bühni um, we ihne dr Zucker isch usgange. Es paar Stung vorem Uftritt di letschti richtegi Mauzyt u när no chlini Portione u vor auem Öpfu. De chunt’s guet!